Afvragend waarom haar dit allemaal moest overkomen, waarom zij degene was die voor dit alles gestraft werd, stopte ze haar sleutel in het contact en startte de motor. Betraande ogen keken haar in de achteruitkijkspiegel aan. Zij had het toch ook niet kunnen helpen dat ze was zoals ze was. Hij had ook voor een andere optie kunnen kiezen maar dan was het alleen op papier zijn eigendom geweest. Want zo zag hij alles en
iedereen om zich heen, als eigendommen die in zijn ogen bij het grof vuil thuishoorden als ze niet aan zijn verwachtingen voldeden.
Ze wierp een laatste blik naar het huis. Ooit was dit huis van hun tweeën. Een derde of wellicht een vierde persoon was hen niet gegund. Maar kon zij daar iets aan doen? Net of zij geen voorstellingen had van rondtrippelende voetjes op het laminaat of stinkende poepluiers. Ook dat hoorde er natuurlijk bij maar ze zou het voor lief hebben genomen, gelijk elke moeder zou doen.
Nee, moorden had ze over gehad als het moreel was toegestaan om ze te plegen om zo een eicel te laten ontspringen. En toch was het haar niet gegund. Jarenlang bezochten ze vrijwel maandelijks ziekenhuizen zie dan succes beloofden. Geen garantie, nee, want die is er immers niets. Maar toch zou de ene gynaecoloog beter zijn dan de ander. Hij had immers meerdere vrouwen kunnen helpen bij dit probleem.
Drie vergoedde en 5 betaalde IVF behandelingen verder, besloten ze het dan toch maar op te geven. De hogere machten vonden het schijnbaar geen goed idee dat deze twee individuen, nakomelingen op de wereld zouden zetten. Een eenheid mocht niet gevormd worden omdat het een ondergang voor dit paradijs zou kunnen betekenen.
Waarom? En ze reed weg, de straat uit.
Hij had zijn weg naar de kroeg gevonden waar hij nu vrijwel iedere avond met zijn kameraad zat. Al het geld dat hij nu over had omdat die gekke ziekenhuis bezoeken en IVF behandelingen eindelijk afgelopen waren, stak hij in zijn nieuwe twee liefdes: Alcohol en vrouwen.
Dit was zijn levensstijl niet maar aangezien zijn oude levensstijl hem ook niet veel genot bood, besloot hij dat dit voorlopig toch een meer positievere wending aan zijn leven gaf.
Ondanks dat zij hem niet kon geven wat hij zo graag wou, hield hij toch van haar. Hij dacht terug aan de eerste ontmoeting die ze hadden. Via een lullig berichtje op het internet. Toch had ze iets. Maar het beangstigde hem gelijk vanaf het begin. Hij had ze altijd alleen maar zwak gekend en daar voelde hij zich goed bij. Zo kon hij de situatie onder controle houden. Maar zij…Iets aan haar fascineerde hem gelijk vanaf het begin. Ze had ook duidelijk een eigen karakter waar niet veel aan te buigen viel maar ach, het beviel wat hij voorgeschoteld kreeg.
Zijn vriend kon maar niet begrijpen waarom een eens zo keurige jongen, die amper een druppel aanraakte en een teveel aan respect voor vrouwen had, zo als een blad aan de boom kon omslaan. Hij liet er nooit iets over los en als je er naar vroeg antwoordde hij standaard met “Ja ja ja ”. Hij liet hem met rust en bood hem een volgend rondje aan.
De twee zaten rustig aan de bar tot een van hen twee schone jonkvrouwen ontdekten die het kroegje binnen kwamen lopen. Overduidelijk niet van hier. Deze vrouwen hadden de benaming P.N.P.’tje gekregen: “Potentiële Neuk Partner”
Zoals altijd ging er een drankje op kosten van, richting de nieuwe potentieeltjes. Gek genoeg wist hij altijd precies het juiste drankje voor de juiste dame te bestellen. Het zal de ervaring zijn die hij inmiddels binnen zijn kroegleven had opgedaan. Hoe jonger hoe beter. Dat was zijn motto voorheen ook geweest. Dit waren namelijk de makkelijkst bewerkbare meiden geweest. Behalve zij…
Zijn gedachten dwaalden weer af en zijn uitgedeelde drankjes waren nog niet half opgedronken of hij had alweer spijt van zijn daad. Waarschijnlijk zou zij nu thuis voor de tv hangen met een bak ijs op schoot. Wegkwijnend van verdriet. Het verdriet dat hij haar had aangedaan door weg te gaan. Hij wist ook wel dat ze er niets aan kon doen maar toch wou hij per se een kind van zichzelf. Adoptie kwam niet in hem op en er mocht al helemaal niet over gesproken worden. Nee, hij had haar zelfs eens een klap in haar gezicht verkocht omdat ze er weer wanhopig over begon. Nooit zou hij haar iets aandoen maar zag ze zelf dan niet in dat het een belediging naar hem toe was? Zijn zaad was perfect! Zijn oerdrang om het te verspreiden had de overhand genomen en hem tot wanhoop gedreven. Hij moest en zou hier weggaan.
Allerlei gedachten schoten door haar hoofd. Hoe het zou zijn geweest als er wel een kindje was gekomen. Of het dan wel allemaal perfect was gegaan. Kon de afwezigheid van een kind voor een scheiding zorgen van een relatie die op het eerste oog perfect leek? Het leek bijna onmogelijk maar een andere reden kon ze niet verzinnen omdat alles na jaren vechten, eindelijk op rolletjes liep.
Ze veegde haar tranen weg en zag, alsof het zo gepland was, allemaal jonge moeders met kinderwagens op straat lopen. Voor haar was de tijd toch al geweest. Al had ze wel kinderen kunnen krijgen, dan was het nu te laat geweest om er nog aan te beginnen. Ze had zich er al voor een groot gedeelte bij neergelegd. Behalve als hij weer in een ruzie het aanhaalde en haar verweet dat ze geen kinderen kon krijgen. Ze voelde zich dan zo klein en schuldig naar hem toe dat ze zichzelf aan ging praten dat hij beter had kunnen krijgen en dat hij al die jaren had weggegooid bij haar. Een sterke vrouw ruilde haar plaats in met een gebroken meisje die haar kinderdroom nooit waar zou kunnen maken.
Lachend en zwenkend, liep hij met zijn arm om in van de twee schone heen, richting zijn bachelor appartement. Veel had hij er in al die tijd niet aan gedaan omdat hij als een of andere Barend Langbaard, zijn dagen vertoefde op de bank met een blik bier in zijn handen. Ook het roken had hij maar weer opgepakt om zichzelf wijs te maken dat het wel zou helpen bij het verwerkingsproces. Toch besloot hij na het zien van de zoveelste pornofilm, dat het tijd werd om het zien in doen om te zetten. Hoeveel schaamte hij in het begin ook had, omdat hij nog altijd met het gevoel rondliep zijn ex-vrouw te bedriegen hiermee, bestelde hij dan zijn eerste escort. Erg veel stelde het niet voor. Ze was een of andere blondine waar duidelijk aan te zien was dat ze het een of ander gebruikte. Hij viel niet eens op blondines laat staan een die gebruikte. Maargoed, ze was de enige beschikbaar die voor een niet al te belachelijke prijs, uit de kleren wou gaan. Zin in voorspel had hij niet, het was immers een vrouw die hij alleen als gebruiksvoorwerp zag. Nee, een echte vrouw verdiende liefde en warmte en dus ook een voorspel. Iets wat zijn ex ook heel lang niet aanvaardde. De seks die hij nu ging hebben kwam vrijwel overeen als de seks met zijn ex die ze in het begin van hun relatie hadden. Alleen had hij wel degelijk gevoel voor haar gehad en had hij ook zijn liefde en warmte aan haar willen geven.
Hij nam het mooie potentiëeltje, mee naar zijn muffe slaapkamer. Hij kleedde haar uit en verbaasde zich wederom hoe complex die kleding tegenwoordig wel niet in elkaar zat. Zonder het stuk te maken, belandde een truitje en een broek op de grond. Hij kuste haar hele rug van onder naar boven, tot hij in haar nek was. Hij deed haar bh vakkundig los en pakte haar borsten vast. Ze was een meid van een jaar of 25 dus ze had nog lekkere stevige borsten en mooie harde tepels. Hij kneep er zacht in en gleed daarna langs haar zijde naar haar heupen. Ze was lekker vlezig en een brunette, zijn ideaal. Zo zag zij er ook uit… Hij draaide haar om en deed haar slipje uit. Hij knielde voor haar neer. Van onderen zag ze er nog mooier uit. Langzaam kuste hij haar kuiten. Hij ging omhoog naar haar dijen. Hij kwam dichterbij en rook hoe opgewonden ze was. Voordat hij ook maar verder kon gaan pakte ze hem bij zijn kin vast en vroeg of hij condooms bij zich had want ze was niet aan de pil. Stomverbaasd keek hij haar aan en zijn drie zwellichamen liepen leeg alsof ze nooit bestaan hadden. Hij stond op en ging op de rand van het bed zitten. Ze vroeg hem wat het probleem was. Hij maande haar weg te gaan. Ze moest oprotten, zijn huis uit! Wat een belediging om zijn perfecte zaad niet te willen ontvangen! De doktoren hadden het hem gezegd: met zijn zaad was niets mis!
Haar vriendinnen hadden haar wel eens op de hoogte gesteld van zijn huidige toestand en dat hij zwaar achteruit was gegaan. Lang had het haar niets gedaan omdat hij toch de klootzak was die was weggegaan en die pijn en ellende verdiende! Hij zou ook niet aan haar hebben gedacht! Toch had ze later medelijden met hem gekregen en zich afgevraagd of ze niet die telefoon moest pakken om hem toch weer even te horen. Ze had wel eens anoniem gebeld en als hij opnam, drukte ze snel weg. Het deed haar goed om even te horen dat hij nog leefde, dat zijn stem nog altijd bestond. Maar van de andere kant deed het haar ook weer pijn omdat die stem haar had verlaten. Haar de schuld gaf van dingen waar ze niets aan kon doen.
Zou hij nu ook weer aan het neuken zijn met een ander? Of stond hij kotsend tegen een muurtje omdat hij de hoeveelheid bier weer eens niet wegkreeg? Ergens zou het haar een rotzorg moeten zijn geweest. Maar toch had ze jaren lief en leed met deze man gedeeld. Alleen net dat ene had ze hem niet kunnen geven.
Tranen biggelden over haar wangen en de strepen op de weg werden vager. Af en toe toeterde er een auto omdat ze teveel naar links neigde. Ze had er geen zin meer in. Alles in dit leven zat haar tegen en haar lot uit de loterij veranderde in een ticket to hell. Dit wou ze niet meer. De hogere machten hadden besloten dat zij niet geschikt was om een kind op deze wereld te zetten. En daar draaide het hele verhaal nu juist om: voortplanting.
Ze reed een landweg op en gooide hem in zijn 3e versnelling, een 4e versnelling volgde. Haar grip op het zandweggetje was bijna niet meer te houden. Ze wist dat dit riskant was maar toch deed ze het in de hoop dat moeder natuur met haar zand een einde aan haar riskante avontuurtje zou maken . Met 65 nam ze een bocht en kreeg last van overstuur. Ze was de macht over haar autootje kwijt. Hij gleed uit de bocht en parkeerde zichzelf tegen een boom. Een doffe klap was tot in de verste verte hoorbaar en werd gevolgd door een doodse stilte…
Het weekend was voorbij en met een kater nam hij plaats achter zijn bureau. Over zijn functie was hij zeer tevreden. Jaren had hij hier had voor gestudeerd. Hij had een studieschuld bij haar ouders lopen die hij met deze baan binnen een paar maanden had afbetaald. Zijn schoonouders waren altijd heel betrokken geweest. Meer dan zijn eigen ouders. Die had hij jaren niet gesproken en daar was hij ook niet rouwig om. Eigenlijk had hij dit baantje aan hen te danken gehad. Zonder hen had hij die studies nooit kunnen betalen en had hij nu nog op zijn tankstationnetje achter de kassa gestaan. Het waren leuke tijden met leuke collega’s maar hij zag zich daar geen 65 worden. Het afscheid dat hij nam toen hij hier begon, viel hem daarom ook zwaar. Hij opende zijn lade om eens aan wat dossiers te beginnen. Onderin de lade lag een oude trouwfoto. Hij pakte hem op en zag twee gelukkige mensen. Ze hadden elkaar opnieuw eeuwige trouw beloofd op de stranden van Bora Bora. Met een kindje erbij was het een perfect plaatje geweest. Er ontbrak hier gewoon iets.
Door zijn levensstijl die hij er nu op nahield, probeerde hij haar te vergeten en de ware te vinden die wél kinderen kon krijgen. Maar waarom was het dan toch zo belangrijk voor hem dat hij kinderen kreeg? De ontbrekende band met zijn eigen moeder die hij op die manier wilde herstellen? Een andere verklaring kon hier er niet voor bedenken. Hij legde de foto weer terug en begon aan zijn werk.
Ze waren in de sloot op zoek naar kikkerdril want daar had de juf het op school over gehad. Druk in de weer met lege jampotjes en visnetjes, bereikte een doffe klap de twee kinderoortjes. Snel legden ze hun spullen aan de kant en gingen op het geluid af. Een paar tientallen meters verder troffen de kinderen een auto aan waarvan je bijna niet meer kon zeggen dat het ooit een auto was geweest. Langzaam liepen ze dichterbij en riepen hallo om te kijken of er ergens nog reactie kwam. Het bleef doodstil. De jongste was brutaal en nieuwsgierig genoeg om dichterbij het autowrak te komen. Hij liep richting de bestuurders kant en trof een beeld aan dat hij nooit meer uit zijn kinderlijke brein gewist zou krijgen. Twee bebloede ogen keken hem aan en hij wist dat die twee ogen geen leven meer uitstraalden.
Hij werd geroepen of hij de telefoon op lijn 2 even op zou willen nemen. Zijn schoonvader aan de telefoon. Hij zou vast en zeker weer bellen om te kijken of er nog iets te regelen viel tussen die twee. Hij nam op en drukte lijn 2 in om zo verbinding te maken. Met een kleine arrogantie in zijn stem nam hij op. Zijn blik verstarde en de hoorn viel op de grond. Zijn geliefde waar hij jarenlang lief en leed mee had gedeeld, was omgekomen bij een auto ongeluk. Was het wel een ongeluk? Had hij dit niet in de hand gedreven? Een paniek sloeg hem om het hart en hij rende zo hard hij kon naar zijn auto. Was hij hiervan de oorzaak? Was ze wel dood? Hij moest en zou hier antwoorden op krijgen en reed zo hard hij kon naar het ziekenhuis. Hij wist diep in zijn hart dat dit nooit gebeurd was als hij niet zo geobsedeerd was geweest door een baby. Een baby die zij niet kon krijgen en waar zij niets aan kon doen! Hij had het haar al die jaren verweten. Elke keer weer als de test negatief bleek te zijn. En nu, na al die pijn die hij haar had aangedaan had ze zich van het leven beroofd. Het was niet zeker of ze het zelf had gedaan of het een ongeluk was maar ze was dood! Hij zou nooit meer haar in zijn armen kunnen nemen. Ze wist toch zelf ook wel dat deze breuk niet voor eeuwig was? Een man moet nu eenmaal eerst jaren rondslenteren wil hij er achter komen dat wat hij had toch goed was. Dat wist ze toch wel? Waarom?
Twee paar betraande ogen keken hem aan bij aankomst en bevestigden zijn vraag of ze echt dood was. Hij knielde neer en barstte in tranen uit. Ze was er te erg aan toe om bij haar te gaan kijken. What the hell zou hem dat interesseren? Het was zijn vrouw! Hij had haar ’s morgens ook kwijlend zonder make-up in bed zien liggen, of kotsend over de rand van de wc pot. Deze staat van haar zou hij ook nog wel aankunnen maar nee, hij mocht het niet.
Hij rende het ziekenhuis uit, haastig op zoek naar zijn auto. Hij had er nog een fles Daniels in liggen voor noodgevallen als de dames niet uit de kleren wilden. Ideaal middel om binnen 10 minuten een wip te hebben. Maar dit keer was het bedoeld voor een ander noodgeval. Hij zou zich helemaal klem zuipen en het verdriet om zijn meisje wegzuipen. Hij zou haar achterna gaan. Ze tekenden beide voor een eeuwig verbond. Hij had haar altijd gezegd “Tot de dood ons scheidt en verder!” . Hij was een man van zijn woord en zou haar volgen.
Hij reed de landweg op. De bandensporen van de ziekenwagen waren nog duidelijk zichtbaar. Hier had zijn vrouw haar laatste seconden doorgebracht. Zou ze op de prachtige omgeving hebben gelet? Haar kennende zocht ze bewust dit soort plekjes uit. Deze plekjes vond ze schitterend om te fotograferen. De auto aan de kant te zetten en gewoon een paar kiekjes nemen. Ja , ze had deze plek bewust gekozen. Het was een sterke vrouw met smaak. De bocht naderde en hij gooide hem in zijn 4e versnelling. Hij gaf gas bij en bad dat hij spoedig zijn vrouw zou zien om haar voor eeuwig in zijn armen te nemen en nooit meer los te laten….
Facebook Comments