In de verte klinkt het gehuil van een baby. Een zieltje wat achter gelaten is om te sterven. Je bent niet gewild lieve meid. Als je van het andere geslacht was geweest mocht je blijven leven. Je zou overladen worden met cadeaus en liefde. Toch koos je ervoor om als meisje ter wereld te komen.
Uitgemergeld en amper nog energie om te krijsen voor liefde, zo
lig je hier nu. Iedereen weet dat je bestaat toch komt niemand je halen om je liefde te geven. Iedereen keert jou de rug toe omdat ze niet willen zien hoeveel jij lijdt. Jij bestaat niet dus bestaat er ook geen pijn. Geen onrecht dat jou wordt aangedaan.
Toch kunnen we allemaal jouw gekrijs horen. Je vraagt niet het onmogelijke, alleen een flesje om je kleine maag te vullen en een schone luier rond je doorgelegen billetjes. Misschien ook nog een dekentje tegen de tocht en kou. Maar meer eisen durf je niet te stellen. Je vraagt alleen om een menswaardig bestaan. Is er dan niemand die je dit wilt geven? Niemand die jouw gehuil hoort?
Ik hoor je lieve meid. Ik hoor je gehuil maar het wordt zachter. Je energie is bijna op. De energie om te vechten voor de aandacht die iemand je zou kunnen geven.
Wacht nog even met opgeven lief engeltje. Ik hoor je, ik zie je en ik wil je in mijn armen nemen en je beschermen. Je zult nooit meer verdriet hebben. Je zult nooit meer hoeven huilen. Een lach zul je op je gezicht hebben. Tot ik sterf, zul je lachen. Tot ik sterf zal ik je op handen dragen en aan de wereld laten zien. Men zal naar je kijken en je vechtlust bewonderen.
Je adem stopte er even mee. Nee geef het nog niet op lieve meid. Ik ben zo bij je. Geloof me!
Ik sta bij je bedje. Of wat er nog van over is. Je matrasje is vuil en stinkt. Ik raak je aan en strijk met mijn vingers over je armpje. Het voelt koud. Ik was te laat. Mijn engeltje is gevlogen….
Facebook Comments