Hij zocht met zijn kleine hand tussen al die kledingstukken en stukken vlees naar een hand. Hij vond er een en greep die onmiddelijk stevig vast. Alleen voelde deze hand aan alsof hij in het dagelijkse leven zwaar werk verrichtte. Hij voelde niet aan als de zachte kleine handen die hem normaal streelden voor het slapengaan of wanneer hij ziek was. Verschrikt keken beiden elkaar aan en hij zag dat de man zich realiseerde dat er weer zo’n snotblaag zich aan hem vastklampte en de man liep brommend weg.
Hij keek nog eens naar zijn eigen kleine hand en realiseerde dat die hand er nu helemaal alleen voor stond. Tussen deze mensenmassa zou hij nooit de hand vinden waar hij naar op zoek was, die hem zojuist nog vast had.
Hij voelde een krop in zijn keel komen en een paniekaanval kroop vanuit zijn tenen omhoog. Hij begon heel hard te huilen maar niemand leek hem op te merken.
Vanaf nu zou hij er helemaal alleen voor staan in deze wereld. Hij wist het zeker! Snel veegde hij zijn tranen van zijn wangen. Hij moest dapper zijn, net als de prins in zijn sprookjesboek. Mamma had hem er elke avond uit voorgelezen en hij wist wat hem te doen stond. Hij moest een paard vinden en een mooi groot zwaard! Dan zou hij sterk zijn en zou hij zo zijn moeder vinden. Hij zou haar op zijn paard tillen en iedereen zou juichen dat hij haar tussen al die mensen had gevonden. Zijn moeder zou trots zijn dat ze zo’n dappere zoon op de wereld had gezet.
Hij voelde een snotbel uit zijn neus drijven en greep het jasje van de man naast hem en veegde zijn neus af. Zijn avontuur zou nu beginnen.
Hij zette zijn eerste stappen in zijn nieuwe avontuur. Plots greep een zachte, kleine hand hem hardhandig vast en riep angstig hoog en snel zijn naam. Hij draaide zich om en voor hij goed en wel realiseerde wie hem nu vast had gepakt, voelde hij zijn wang gloeien. Twee ogen die vuur spoten keken hem aan. Het drong tot hem door dat het zijn moeder was die hem zojuist een klets in zijn gezicht had gegeven.
Ze vroeg zich af hoe hij haar los had kunnen laten en of hij wel wist hoeveel zorgen zij zich had gemaakt.
Hij had haar graag willen vertellen dat ze zich geen zorgen had hoeven maken. Hij was dapper, dat zag je zo. Hij had zich wel gered, een paard en zwaard gezocht. Hij wilde vertellen dat hij haar op zijn paard had willen redden maar hij begreep dat hij zijn mond maar beter kon houden. Ooit zou hij haar op zijn paard tillen en trots door de menigte rijden!
Facebook Comments