Lieve jij,
Vandaag is het weer zo’n dag waarop iedere radio dj vindt dat ik maar aan je herinnert moet worden. Ik mis je. Ik mis je armen om mij heen, ik mis je lieve woorden, ik mis het om op mijn tenen te moeten lopen voor, ik mis je gescheld, ik mis het dat je mij kwetst, ik mis het hoe je alles aan mij storend vond, ik mis het om te zeggen dat ik van je hou en dat je dat vond dat je dat al genoeg had gehoord.
Mis ik jou of hou ik niet genoeg van mijzelf en mis ik het bekende om mij heen?
Ik probeer van je weg te vluchten maar je zit in mijn hoofd, je zit in mijn hart. Je was het middelpunt van mijn bestaan. Iedere stap die ik zette was in overweging met jou in mijn achterhoofd. Ik als persoon bestond niet. Ik mocht niet bestaan. Alles dat mij tot mij maakte was niet goed genoeg. Ík was niet goed genoeg.
Mijn hart is gesloten, bang om nog een keer open te staan voor liefde en diezelfde pijn te moeten voelen. Je hoopte dat je de enige man in mijn leven zou zijn voor de rest van je leven en guess what? Dat is je gelukt! Chapeau mijn vriend…
“We love the things that destroy us, because in that destruction we truly feel alive.”
― Robert Pobi
Facebook Comments