“We come to love not by finding a perfect person, but by learning to see an imperfect person perfectly.”
―Sam Keen, To Love and Be Loved
The feelings are in there, somewhere. They just won’t come out…
Gelijk de woordenstroom die zich schuilhoudt. Verscholen voor een wereld met onbegrip en te hoge verwachtingen . Bang om weer bekritiseert te worden vanwege een verwachting waar niet aan voldaan kon worden.
Maar is het wel nodig om angst te kennen voor kritiek? Waarom twijfel voelen voor de verwachting van een ander?
Twijfel lijkt momenteel een gevoel wat de overhand schijnt te kennen. Gedachten, gevoelens en ervaringen worden stuk voor stuk in twijfel getrokken.
“Je lijkt een zekere dame maar van binnen ben je een onzeker meisje.”
De nagel werd op de kop geslagen. Waarom dan toch door gaan met het pretenderen iets te zijn wat je eigenlijk niet bent? De grootste twijfel waar ik mee opsta en naar bed ga, is de twijfel aan mijzelf. Het gevoel van de wereld aankunnen is weg en in een keer lijkt de wereld onmogelijk groot. Een vleug van nieuwe liefde en de angst van verwachtingen en tekortkomingen steken me als messen in mijn rug.
Daarnaast bespeur ik overal een vorm van afwijzing. Gaat het daadwerkelijk om afwijzing of is het mijn angstige brein dat psychotisch te werk gaat en de werkelijkheid wilt verdraaien?
“Talking to girls is easy. All you have to do is listen.”
Kelly Foster
Facebook Comments