Het was geloof ik half 4 vannacht dat ik maar besloot niet meer verder te slapen. Ontelbare keren afgelopen nacht, herinnerde het wezentje naast me mij aan haar verdriet. En wanneer mijn favoriete wezentje op deze aardbol verdriet heeft, heb ik dat ook.
Onze dochter is ( ik zeg het er maar even bij: gediagnostiseerd) hooggevoelig. Dat brengt in deze verschrikkelijke Corona tijd al veel extra zorgen en vragen met zich mee. Buiten de ballast die dit kindje draagt waarom belangrijke personen uit haar leven, zo abrupt “verdwenen”, kan ze zich hierover niet uiten. Toen onze pleegkindjes weggingen, zagen we hoeveel impact dit op ons kindje had. Wat ons meer en meer liet afvragen of crisiszorg wel bij ons gezin hoort. Het kan bij mijn man en mij passen maar als het geen goede invloed heeft op onze dochter, moeten we wellicht gaan denken aan andere vorm van pleegzorg.
Regelmatig hoor ik haar nog met de poppen spelen en de namen van de pleegkindjes noemen. Het speelt nog heel erg bij onze drie-jarige peuter.
Bovenop dit afscheid, kreeg ze nog het “afscheid” te verwerken van mijn ouders die in volledige lockdown gingen. Abrupt, zonder uitleg. Het is niet aan mij om de zorgen die iemand heeft omtrent Corona te veroordelen dus dat zal ik ook niet doen. En het was ons ook niet meteen duidelijk wat voor effect dit op ons kind had. Wel viel ons op dat ze enorm ging stotteren. Tijdens de sessies met een stottertherapeute, kwamen we er al gauw achter dat dit stotteren voortkwam uit emotionele blokkade. Slik…. Hoe ga je je peuter uitleggen dat ze mag huilen en verdriet mag uiten?
Steeds meer kwamen er vragen van haar kant of we voor altijd beste vriendinnen bleven. Ik kon niet meer zomaar even naar de winkel of bij een vriendin op bezoek. Alles werd een groot drama. En logisch ook eigenlijk. Als jij je hecht aan mensen en die “verdwijnen” dan zomaar in een keer, dan kan mama ook zomaar in een keer weg zijn.
En wat is dan wijsheid? Ik kan haar angsten of verdriet niet overnemen. Wel kan ik haar voor het moment geborgenheid en liefde geven. Het gevoel dat wij haar niet “afwijzen”. Ze slaapt in ons bed en af en toe leggen we haar in haar eigen bed als ze een goede dag heeft gehad en wanneer ze dan ’s nachts wakker wordt en bij ons wil, dan mag dat. Voor nu heeft ze er behoefte aan en stel ik even mijn eigen behoefte aan broodnodige slaap uit. Over 3,5 maand moet ze zich namelijk wéér aanpassen, want dan zal haar broertje geboren worden.
Gistermorgen hoefde er niemand naar de crèche en er stonden verder geen afspraken op de planning. Verbazingwekkend kon ik eens uitslapen en stonden we pás om kwart voor 8 op. Samen met mijn dochter sprong ik in de douche om de dag lekker fris te beginnen. Eenmaal aangekleed en klaar om naar beneden te gaan, hoor ik onze dochter zeggen dat Bambi haar hamster op de overloop lag. In split-second wist ik dat die er niet zelf was gekomen en ik bad in mijzelf dat het beestje er niet al te gehavend uit zou zien.
Goddank was alles nog intact en ze leefde zelfs nog! Nu weet ik van hamsters dat ze schijndood spelen als ze voelen dat ze in gevaar zijn. Dus ik legde haar in de kooi terug in de hoop dat ze snel zou herstellen. Meteen scande ik haar kooitje want hoe kon dit beestje zijn ontsnapt? Ze had een afsluitdop aan de kant geduwd… Hoe is me een raadsel want ze woont al 1,5 jaar bij ons en dit is nog nooit gebeurd. Helaas is deze geplande wereldreis niet ontgaan aan onze katten… Na een half uur was ze nog niet bekomen en heb ik de dierenarts gebeld. We konden meteen komen. Vlak voor we vertrokken leefde het beestje op. Ik hoopte nog dat ze uit de schijndood opstond. Maar in de wachtkamer bij de dierenarts was me al duidelijk dat dit een opleving moet zijn geweest…
De dierenarts, overigens een schat van een vrouw, bevestigde het overlijden maar constateerde ook hoeveel inwendig letsel het arme beestje had. Onze dochter stond naast me en meteen vertrok haar snoet en ze wou Bambi zien. Ik zag het verdriet in haar ogen maar ze huilde niet. De dierenarts zei dat Bambi nu een sterretje was geworden. Maar het leek niet in te dalen.
Eenmaal in de auto kwamen de traantjes want: “Mijn beste vriendin is dood.”
Ik brak…
We liepen ons huis in en ze vroeg of we Bambi in de kooi konden leggen. Snel heb ik gegoogled hoe je een peuter de dood van een huisdier uit moet leggen want wat is wijsheid? Ik weet dat ik opgegroeid ben met die witte leugentjes dat ze naar de dierenbegraafplaats in Roermond werden gebracht en dat heeft op latere leeftijd enkel voor gênante momenten gezorgd.
Het moest eerlijk, kort en duidelijk verteld worden. Samen gingen we naar buiten om Bambi onder onze kersenboom te begraven. Ik groef een gat en onze dochter wou Bambi zelf in het gat leggen. Ik vroeg haar of ze Bambi nog wat wou zeggen. “Bambi nu ben je dood. Dag. Dag Bambi”
Ze leek zo sterk en even hoopte ik nog dat ze ergens niet besefte wat er gebeurde. Ze wou het gat zelf dichtmaken ondanks ik zei dat ik het zou doen. Maar na het eerste volle handje zand dat het gat invloog, brak ons Ingelke… Ze besefte nu terdege dat Bambi niet meer in de kooi terug kwam. Ze huilde. Gelukkig! Samen hebben we binnen gehuild, zij om de hamster en ik om haar. Maar wat was ik intens blij dat ze haar verdriet toeliet.
Ondertussen appte ik mijn man over het verloop van Bambi en dat ze nu wéér afscheid moest nemen van een dierbaar wezen. Ik voelde me machteloos.
’s Avonds ben ik met haar in het “grote papa-mama-bed” gaan liggen. Ze wou toen een sterretje aan de hemel zoeken voor Bambi. Er was alleen geen ster te bekennen want het regende pijpenstelen. Ik vertelde haar dat de wolken ook verdriet hadden om Bambi en dat ze huilden maar dat er achter de wolken een sterretje stond en dat was Bambi.
Ze is naast me in slaap gevallen met mijn hand vast. En zo heeft ze de hele nacht gelegen.
Ik denk dat ik dit nog wel het zwaarste vind aan het ouderschap, niet de slapeloze nachten of de tepelkloven van het voeden, niet het eeuwige corrigeren, maar je kind pijn zien hebben en er niks aan kunnen doen…
“There is no pain so deep as that of a loving parent’s suffering on behalf of their child.”
Facebook Comments