Vannacht was het weer een zeer slopende nacht. Door gerommel van mijn buurvrouw, heb ik ieder uur gezien. En ieder uur weer verrast met een nieuwe droom. De personages waren vrijwel iedere keer anders maar de kern van het verhaal kwam op hetzelfde neer. De reden waarom ik mannen haat. Met een zucht heb ik me uit bed gehesen en ben maar voor de zoveelste keer in 24 uur onder de douche gesprongen. Het psychisch vuil eraf wassen.
Terwijl ik het water met mijn gezicht opvang en het over de rest van mijn lijf laat stromen, hoor ik de zinnen vol onbegrip weer in mijn hoofd.
“Ze stelt zich aan.” “Die spoort niet!” En dat allemaal over een vrouw diens verleden haar teveel is geworden. Een lot dat mij ook te wachten kan staan en waar ik iedere dag opnieuw voor vrees.
Daar zit je dan, op de rand van je bed. Je schouders opgetrokken en je armen stijf langs je lichaam. Je vingertoppen diep in het matras gedrukt en vanuit je ooghoeken hou je de deur in de gaten. Je hoort voetstappen op de trap. Ze komen langzaam de trap omhoog. Nog langzamer richting je deur. Een hand wordt op de deurklink gelegd en pijnlijk langzaam wordt deze omlaag geduwd.
Je slaat je oogleden neer en begint sneller te ademen. De deur gaat open en je kijkt. Je hoopt op een andere aanwezigheid maar helaas, het is een bekend figuur. Hij kijkt je aan en slaat zijn vinger voor zijn mond. “Ssssht!”
Terwijl hij op je afloopt trekt hij zijn blouse uit zijn broek. Hij knoopt zijn broek los en gaat naast je zitten op bed. Met zijn vingers streelt hij je vanaf je schouder over je bovenarm omlaag. Je knijpt je ogen dicht en je lippen stevig op elkaar. Diep van binnen wens je dat jou dit niet overkomt op dit moment. Je probeert aan andere dingen te denken maar voor je het weet heeft hij zijn mond in je nek geplaatst en ben je weer in je kamertje. Heel teder likt hij in je nek. Met zijn grote handen pakt hij je hoofd vast en draait het richting zijn gezicht. Stevig drukt hij je een zoen op je mond.
Hij bekijkt je vanaf een afstand en kreunt. Je ziet aan zijn ogen wat hij wilt. Weer zoent hij je, behendig trekt hij je nachthemd omhoog en over je hoofd uit. Je slaat je armen voor je blote lijf maar hij grijpt je handen vast en duwt je vervolgens ruw op je rug. Hardhandig pakt hij je onderbroek vast en trekt ook deze uit.
Daar lig je dan, compleet naakt. Hij gaat voor je staan en knoopt zijn blouse los. Hij gooit hem op de grond. Zijn grijze borsthaar piekt nog net boven zijn onderhemd uit. Hij blijft je aankijken met een wilde blik en hij gooit zijn schoenen uit, laat zijn broek en onderbroek zakken en grijpt zijn volgelopen lid vast. Een paar keer laat hij zijn voorhuid over zijn eikel glijden. Hij maakt zijn lippen nat en knielt voor je op bed. Wild gooit hij je dijen open en legt je benen in zijn nek.
Met een woeste blik aanschouwt hij wat er tussen je benen te vinden is. Met zijn lid in zijn hand zoekt hij de ingang op en terwijl hij hem er woest bij je in ramt kijkt hij je diep in de ogen aan met zijn vuile geile blik en gemene lach rond zijn mond.
Je voelt zijn te grote lul bij je naar binnen gaan. Alles lijkt open te scheuren. Zijn penis is te groot voor dat wat hem aangeboden wordt. Je baarmoedermond wordt geramd tot zij helemaal gekneusd is. Tranen rollen over je wangen en je wilt het uitschreeuwen maar je mag niet.
Je denkt aan mama die je straks weer een knuffel en een zoen komt brengen. Die heerlijke pannenkoeken voor je gebakken heeft als ontbijt. Je denkt aan je lieve kleine broertje die hand aan hand met je mee naar school loopt. Als je het nu uitgilt is het allemaal weg. Hij zal ze, als hij met jou klaar is, dan allebei wat aandoen.
Hij begint harder te hijgen, je weet dat het ieder moment gedaan kan zijn. Dan gaat hij weer weg.
Zijn stoten worden harder en sneller, een zachte kreun verlaat zijn mond en valt met zijn zware lijf boven op je neer. Voor een paar seconden blijft hij roerloos liggen.
Hij richt zich op en kijkt je aan met een smerige lach. Hij spuugt in je gezicht en zegt dat je waardeloos bent terwijl hij zijn kleding weer aandoet. Hij loopt de kamer uit en trekt de deur achter zich dicht.
Daar lig je dan. Een klein meisje blootgesteld aan de lusten van een volwassen persoon.
Je mag nu niet om hulp schreeuwen maar als je dadelijk groot bent, moet je deze last ook voor jezelf houden en er vooral niemand mee lastig vallen. Je mag er vooral niet depressief van worden of anders dan anderen. Je moet gewoon net als een ieder het normale pad des levens volgen. Doe je dat niet dan heb je het weer gedaan en wordt weer je omgeving van je afgenomen.
Dus kleine meid: Sssssht!
“The wounded recognized the wounded.”
― Nora Roberts
Facebook Comments