Als kind vond ik het heerlijk om mij te ‘verstoppen’ als ik met mijn ouders naar openbare plekken moest. Al die vreemde mensen, ik vond het maar niks. Vreemde mensen zijn eng. En dat vind ik vandaag de dag nog steeds. Mijn draagbare cassette speler zorgde ervoor dat ik mijn eigen bekende geluid hoorde waardoor ik helemaal alleen op de wereld leek rond te lopen en stiekem de mensen kon observeren. Mijn zonnebrilletje met een dik wit montuur en ronde zwarte glazen verborg mijn nieuwsgierige blik.
Ik merk dat ik nog steeds op zoek ben naar datzelfde veilige gevoel als ik me in openbare plekken begeef. Met mijn headset op en luide muziek zit ik aan een picknicktafel te genieten van alle mensen die voorbij wandelen of fietsen. Het veerpont dat op en neer vaart en af en toe moet wachten op een passerende boot. Een paar koeien die heerlijk onbezorgd staan te grazen. Meneer en mevrouw eend bedelen bij de ijsboer. En ik ben niet aanwezig.
Ik trek me vaak terug op deze plek om even op te laden. Even mijn gedachten de revue laten passeren en om ze vervolgens met het water mee te geven, zodat ze hopelijk nooit meer weder keren. De gedachten lijken vandaag niet weg te willen gaan. Mijn innerlijk accu is stuk dus opladen is er vandaag ook niet bij. Ik voel me schuldig over het feit dat ik deel uit maak van dit leven. Het voelt als een grote last om adem te mogen halen.
De zon schijnt en ik zou me een van de gelukkigste mensen mogen prijzen dat ik er op dit moment van mag genieten. En met de schijn een verwend rijkeluiskind te zijn, doet het me niks. Ik verdrink in mijn negatieve emoties en word overspoeld met de vreselijkste gedachten.
Hoe kan iemand een leven waard zijn als die persoon er niet van kan genieten? Waarom zou iemand die het leven niet waard is mogen meegenieten van de levens van anderen?
Ik zou me graag voor altijd willen verstoppen. Nooit meer me te hoeven excuseren. Een smet zijn op iemands mooie uitzicht. De valse noot binnen een prachtig gecomponeerd muziekstuk.
Enkel de grootste opluchting met de mooiste afscheidsbrief…
“There are wounds that never show on the body that are deeper and more hurtful than anything that bleeds.”
― Laurell K. Hamilton
“De somberte zet me soms zo klem dat ik geen bomen meer zie, maar mogelijkheden tot verhanging”.
Heleen van Royen
Facebook Comments