Jij bent mijn verboden vrucht. Af en toe, als niemand kijkt, dan neem ik weer even een hap van je. En ondanks de zure smaak die je mij iedere keer weer geeft, lijkt het alsof ik je nodig blijf hebben.
Gelijk de nicotine in een sigaret heb je mijn receptoren in mijn hoofd weer zo ver gekregen om je naam op te zoeken, om je nummer te draaien en om je stem te horen.
Iedere keer geeft het weer even rust, even weer de bevestiging dat ik de goede keuze heb gemaakt en even het schuldgevoel om mijzelf weer een reden te geven om af te straffen.
Misschien is het ook een soort van wraak actie. Een wraak op hetgeen mij is voorgeschoteld. Om even te steken tussen de regels door.
Mijn verboden vrucht.
De vrucht die er zo verrukkelijk uitzag, zo kleurrijk, een vrucht waar ik hoge verwachtingen van had.
Een vrucht die na de eerste hap een grote teleurstelling bleek. Een vrucht die zulke hoge verwachtingen had geschapen maar niet toereikend bleek te zijn in zijn voordracht.
Ondanks het feit dat je zuur en teleurstellend bent, blijf je mijn verboden vrucht en zul je voor altijd mijn verslaving blijven.
“I needed him like I needed air to breathe.”
― C.J. English
Facebook Comments