Vandaag lijkt alles stukken sterker aanwezig. De zon lijkt prettiger te schijnen, de lucht is helderblauw, de mussen in de coniferen van de buurvrouw tjilpen een mooier lied, een paar koolwitjes zijn eindelijk niet schuw meer en zijn neergestreken op mijn vlinderstruik. De fonteintjes in mijn siervijver geven een rustgevend gekletter en voor het eerst in jaren heb ik goed geslapen.
Gisteren is ons nieuwe bed thuis bezorgd. Van veel kanten voor mij bezien, een opluchting. Voor het eerst heb ik eens geld uitgegeven aan een fatsoenlijk bed. Voor het eerst deed lichaam en geest er meer aan toe dan wat het bed zou kosten. Een rib uit mijn/ons lijf maar na één nacht was wel al duidelijk waarom. Stiekem mocht ik eerder genieten van het bed dan mijn wederhelft. Die had helaas zijn nachtelijke dienst.
Toen ik gisteren in mijn bed klom ( het ding is belachelijk hoog ) en nog heel even intiem was met mijn laptop en de serie waar ik aan verslaafd ben gemaakt, bedacht ik me tussendoor hoe relaxed en opgelucht ik was. Ik kon niet gelijk het verband leggen waarom dat zo in een keer voelde. Wellicht omdat de dure aankoop lekker lag en het geen teleurstelling bleek te zijn?
Vanmorgen werd ik wakker en keek door het openstaande raam naar buiten naar een helderblauwe lucht. Mijn ogen waren eens uitgerust. Geen moment schoot het door me heen om nog eens me om te draaien en verder te slapen. Terwijl ik al jaren moeite heb met opstaan. Ik draaide me om en zag mijn adonis naast me liggen. Normaal zien slapende mensen er mijn inziens niet uit maar deze man presteert het om áltijd er perfect uit te zien. Voor mij is dit iedere morgen weer een genot om naar te kijken en meestal, als hij het niet doorheeft, probeer ik er nog wat langer van te genieten en kruip ik nog even tegen hem aan.
Terwijl ik tegen hem aan lag besefte ik waarom er die dag eerder zo’n rust door mij heen was gegaan. Dit bed was nieuw, dit bed kende geen geschiedenis, dit bed had niet mijn grootste angstmomenten gekend.
Het vorige bed is er noodgedwongen gekomen. Mijn ex-partner wou niet in hetzelfde bed slapen als daar waar ik met mijn ex-man in sliep. Geld voor een nieuw bed had ik niet en toevallig deed mijn tante haar oude bed weg. Ik was er niet gelukkig mee dat dát bed in mijn huis zou komen maar ik had nog een passende matras op zolder liggen en mijn ex-partner zou niet beter weten dan dat dat bed van mijn tante was geweest.
Op zich geen lelijk bed, een stevig bed, compleet met nachtkastjes en kaptafel. En zolang mijn ex-partner niet neerbuigend naar mij deed, was ik allang tevreden.
Toch vanaf het eerste moment dat dát bed in huis stond en ik er in moest slapen, heb ik geen nacht meer fatsoenlijk geslapen. Ik heb nooit gelijk de link gelegd waarom dat dat was want jaren daarvoor sliep ik ook slecht doordat mijn ex-man en ik de goedkoopste boxspring ooit hadden gekocht. Toch was er een verschil en dat waren die verschrikkelijke nachtmerries. Complete herbelevingen die mij hele dagen hebben gekost om er weer bovenop te komen.
Dát bed herinnerde mij aan een tijd die ik eigenlijk als kind had door moeten maken, waar ik net zo opstandig had moeten zijn als mijn leeftijdsgenoten en me druk had moeten maken over die jeansjassen die in waren, of over de stretchbroeken met tijgerkoppen op en welke kleur je er nog bij wou kopen.
Dát bed herinnerde mij aan een tijd waar twee volwassen mannen ruzie maakten over wie er nu weer over dat 14-jarige meisje heen mocht kruipen.
Dát bed herinnerde mij aan een tijd waar twee volwassen mannen een meisje van 14 probeerden te bezwangeren.
Dát bed herinnerde mij aan een tijd waar twee volwassen mannen aan weerskanten van een 14-jarig meisje zaten, in spanning of de zwangerschapstest nu wel positief was.
Dát bed herinnerde mij aan een tijd die ik al lang had willen vergeten en nu weer dichterbij had gehaald dan ooit.
Mijn ex-partner zei altijd dat ik mijn verleden achter mij moest laten. Dat dat een gedeelte was, hoe erg ook, van mijn leven dat ik moest vergeten. Maar hoe kon ik dit vergeten? Hoe kon ik hem vertellen dat ik eigenlijk geen geld had voor een nieuw bed, om zijn wensen tegemoet te komen en dit bed niet aan kon nemen? Hij zou het nooit hebben begrepen. Het ging immers om mijn verleden dat ik moest vergeten.
De liefde bedrijven in dát bed was een verschrikking. Altijd speelden die twee volwassen mannen in mijn achterhoofd mee en voelde ik me weer dat meisje van 14. Maar hoe ga je een narcist duidelijk maken dat je er met je hoofd niet bij bent? Hoe ga je een narcist vertellen dat hij na een week weerzien, er niet “overheen mag kruipen.”?
Je ontwikkelt een mechanisme om dat slechte gevoel een thuis te geven. Je ontwikkelt een “normaal” leven rondom dat angstgevoel tot je uiteindelijk denkt dat het is weggevaagd.
Maar vandaag besef ik meer dan ooit dat je verleden niet te vergeten is. Hoe hard je ook je best doet om het te vergeten. Vandaag besef ik me meer dan ooit dat zelfs aan materialen een gedachte kan blijven kleven en het dus altijd, bewust of onbewust, het bijbehorende gevoel kan oproepen.
Vandaag besef ik me ook weer meer dan gisteren hoe blij ik met mijn “man” ben. Mijn adonis vol begrip en geduld, die zelfs na een dag hard werken denkt aan “wij” in plaats van “jij en ik”.
Mijn engel die me het geloof in “de man” weer terug gaf.
“Our greatest glory is not in never falling, but in rising every time we fall.”
Confucius
Facebook Comments