Lieve jij,
Vandaag ben je jarig. Het voelt raar om je niet even te kunnen feliciteren. Om mijn excuses aan te bieden voor weer een rot jaar dat je achter de rug hebt mede dankzij mij.
Je naam, je gezicht, je stem, ze schieten meerdere malen per dag door mijn hoofd en iedere keer opnieuw breekt mijn hart.
De keuze die ik heb gemaakt was uit zelfbescherming. Hoeveel ik ook om je gaf, je gaf me het gevoel niet veel waard te zijn. Alles dat ik deed werd beantwoord met een “Laat mij dat maar doen. Ik kan dat toch beter.”
Je hebt me nu compleet verbannen uit jouw leven. Steeds meer begin ik die keuze te begrijpen. Op een heel smerige manier heb je misbruik gemaakt van mijn loyaliteit naar jou toe. Je wist dat ik zou wachten. Je wist dat ik hoop zou blijven koesteren. Althans, dat hoopte je. Tot duidelijk werd dat ik er nu definitief een streep onder had gezet. Ik koos voor iemand anders, een andere situatie. Een situatie waarbij ik niet op mijn tenen hoefde te lopen en me af hoefde te vragen of ik wel genoeg was. Je begreep het niet. Je kwam weer met hoop dat je dit keer toch eindelijk een ander idee had.
Zelfs in je poging om mij nog een schuldgevoel aan te praten opdat ik je had laten gaan, noemde je mij “cheap”, “slet” en walgde je van me. Waarom?
Met tranen in mijn ogen bekijk ik mijzelf en vraag me af of ik echt wel zo “cheap” ben. Is het cheap om je gevoel te volgen? Om te reageren op dat wat aangeboden wordt? Is het niet “cheap” om voor iemand te blijven vechten die je altijd maar wegduwt?
Hoe kon het niet genoeg zijn wat ik gaf? Hoe kon het zo zijn dat je mij verweet weg te gaan nadat je mij wegstuurde?
Hoe kan het dat mijn hart nu niet open durft te staan voor iets honderd maal oprechter?
Een ieder waardevol persoon in mijn leven, heeft zijn of haar sporen achter gelaten. Jij spant de kroon. Je brak mijn hart en ontnam mij mijn geloof in liefde. Liefde is enkel nog maar een illusie. Een bedenksel voor commercie.
Zal het gevoel ooit nog terugkomen? De mogelijkheid om onvoorwaardelijk te kunnen houden van iemand. Or am I just numb for the rest of my life?
Lieve jij,
Je hebt me een hoop gegeven. Wijsheid, liefde, de kracht om zelfstandig te leven maar de prijs die je mij ervoor hebt laten betalen is zoveel malen hoger. Ik kan je niks kwalijk nemen. Het is immers mijn eigen keuze geweest om bij je te blijven.
Het spijt me oprecht voor alle fouten die ik heb gemaakt.
Happy b-day!
“L’absence ne tue l’amour que s’il était malade au départ. “
Afwezigheid doodt liefde niet, tenzij ze al ziek was bij het afscheid.
Comtesse Diane de Beausacq
Frans schrijfster 1829-1899
Facebook Comments