In tegenstelling tot de goed gebekte vogeltjes die mijn stereo verwarmen met hun ruige, snelle praatjes, lukt het mij de afgelopen paar dagen niet eens meer om een normaal gesprek te voeren met iemand. Mijn gedachten zijn overal en ook weer nergens. Een heel lekker gevoel, dat moet ik toegeven. Ik bedoel een goedkopere drug geeft het niet.
Het lukt me niet eens om
de juiste woorden hier neer te zetten…. Misschien heb ik daarom mijn playlist wel aangevuld met helden als DMX en Eminem, om iets of wat inspiratie op te doen. Inspiratie om weer te “leren” praten…. She opens her mouth but the words won’t come out.
Het lijkt voor hen zo gemakkelijk om elke lyric er zo snel uit te krijgen…Elke letter in een snelheid die ik op speed niet eens bij zou kunnen houden, zelfs al zou ik de teksten uit mijn hoofd leren.
Het enige dat ik uit kan brengen is een lach waar een 15-jarige zich nog voor zou schamen tijdens de hormoon oorlog… Het lijkt wel of ik opnieuw de pubertijd in ben gegaan zonder enige waarschuwing. Bam! In een keer was het er. Ik moet me bedwingen om niet steeds dezelfde muziek te draaien om aan dat ene te denken. Dat ene dat me al dagen bezig houdt. Me 2 kilo liet afvallen omdat ik geen hap meer door mijn keel kan krijgen. ( Wat eigenlijk niet zo verkeerd is hahaha )
Is dit fout? Is dit iets waar ik een halt aan moet roepen? Wat weer de volgende vraag op doet borrelen waarom ik me iets zou moeten onthouden terwijl het zo goed voelt….
Het laat me weer inzien dat impulsieve acties voor situaties kunnen zorgen waar je liever niet in belandt. Maar moet ik mijn zekerheid opgeven voor een goed gevoel? Ik koos juist voor die zekerheid om eindelijk eens ergens zeker van te kunnen zijn. En toen, bam!, daar was het….Het ó zo onzekere, maar goede gevoel!
Geh nicht vorbei! Dat is wat er door mijn hoofd gaat de hele dag door. Zelfs ’s nachts in mijn dromen laat het me niet met rust.
Een gevoel dat ik nog nooit ervaren heb maar ó zo lekker. Misschien is het zo speciaal en extra lekker omdat er verboden factoren meespelen.
Damn, zulke shit kan alleen mij overkomen lijkt het wel. Nog nooit heb ik iemand hierover gehoord dus om raad kan ik nergens terecht.
Ergens zal het me een rotzorg zijn en wil ik er lekker van genieten. I mean, who cares? Well, genoeg mensen als je het mij vraagt. Dit zijn dingen die je niet kunt bespreken met je buurvrouw. Maatschappelijk opgedrongen denkgewoonten komen dan om de hoek kijken. En op een preek zit ik bepaald niet te wachten. Nee, ik wacht op iets anders maar de keus is gewoon veel te moeilijk. Ik voel me net een kind in een speelgoed winkel die een keus moet maken. Nee mama, ik wil alles hebben! Zekerheid én het goede gevoel.
Tijd, dat is het enige waar ik om vroeg. Maar ik wil helemaal niet om tijd vragen! Om tijd vragen houdt in dat het ooit is afgelopen en dat is iets dat ik niet wil! Sinds lange tijd voel ik me eindelijk gelukkig. Ik neem dit niemand kwalijk maar heb gewoon weer te veel shit achter de rug dus eigenlijk komt me dit niet verkeerd uit. Maar elk positief ding komt vaak met een hoop negatieve shit. Zo ook dit weer…
Hoe dan ook zal ik een bittere pil moeten nemen, een met veel consequenties. En van bittere pillen heb ik momenteel mijn buik even vol.
Komt tijd, komt raad. Misschien moet ik het me gewoon laten overvallen en zien waar het eindigt…
Facebook Comments