Al twee dagen op rij kom ik je tegen. Al twee dagen doe je mijn maag omkeren. Waarom moet je net nu je gezicht weer laten zien? En waarom glimlach je naar me?
Het is nu bijna 10 jaar geleden dat je mijn leven verwoeste. Je had geen enkel benul met wat voor litteken jij me die dag en de dagen die daarop volgden, opzadelde. Ik kan niet helder meer denken nu. De auto naar huis besturen was een helse opgave. De weg vervaagde, de geluiden om me heen klonken alsof ik onder water lag. Ik krijg geen lucht meer! Je houdt me onder. Langzaam verlaten de laatste luchtbellen mijn longen. Je haalt me weer naar boven en grijnst naar me alsof het je deugd doet. Lees verder “Passionless Love,,,”